Sinds september maakt ook Liesbeth deel uit van ons team. Als fervent wandelaar die met een systemische blik naar de wereld én de mensen kijkt, past ze perfect in ons team. Alleen de GR35 wandelen, dat moet ze nog afvinken. Welkom, Liesbeth!
|
Al jaren stond het op het verlanglijstje... eens de (een stukje van) de GR35 wandelen. Deze zomer kampeerden Staf en Lies met hun gezin vlak bij een Spaans stuk van de GR35. Op een bloedhete dag (én op de dag dat Remco Van Evenepoel er tijdens de Vuelta voorbij fietste) wandelden we een stukje van deze prachtige route. Op twee november startte Arne Tweepenninckx als kinesist in onze praktijk. Arne studeerde deze zomer af als sportkinesist, is een fervent voetballer en enthousiast Kubber. Benieuwd of hij deze zomer zijn kunsten komt tonen op onze oprit. Wie gaat de uitdaging aan? Met Arne in ons team kunnen we jullie nog sneller en gerichter verder helpen met alle (sportieve) vragen.  Vacature: Zelfstandig Kinesist M/V
Kinestisten Dirk Boets (Dirk Boets Gelrode) en Staf Smets (GR35, Rotselaar) zoeken een collega om in beide praktijken als zelfstandig kinesist bij te springen. Wat hebben we je te bieden? Zowel in de praktijk in Gelrode als in de praktijk in Rotselaar is de vraag groter dan het aanbod. Daarom zoeken we een collega die in beide praktijken uren kan overnemen. Daarna kan je je eigen klantenbestand opbouwen in beide praktijken. Bij de start van de samenwerking zal het zwaartepunt van je werk in de praktijk in Gelrode zijn. In Rotselaar kan je dan zelf een klantenbestand opbouwen. Dirk en Staf hebben beide veel ervaring en kunnen ook beginnende kinesisten begeleiden bij hun eerste stappen als zelfstandig kinesist. Ook meer ervaren kinesisten zijn welkom om te solliciteren. Wat heb jij ons te bieden? Je bent zelfstandig kinesist. Een specialisatie is uiteraard een meerwaarde. Je kan deeltijds aan de slag en bouw geleidelijk je klantenbestand (en dus ook je uren) uit. Je bent bereid om naast behandelingen in beide praktijken ook huisbezoeken te doen. Hoe werken we samen? We spreken samen af welke dagen en uren je beschikbaar bent en wanneer je start. Beide kinesisten zijn geconventioneerd en werken met een 80/20 -regeling. We ontvangen je motivatiebrief of -filmpje + cv of Linked-In profiel graag voor 6 september. Meer informatie: Staf Smets Dirk Boets vacature_kinesist_2020.pdf  #yeswedidit. Over afsluiten, opstarten en rituelen.
En zo werden 5 weken er 11, 11 weken bleven we in ons kot ouders, kinderen, grootouders, leerkachten, oppassers,.... Ouders vervulden in hun kot verschillende rollen… vaak tegelijk. Kinderen werden noodgedwongen zelfstandiger of waren gewoon (letterlijk of figuurlijk) alleen. En dan kwam voor velen (kinderen én ouders) het verlossende nieuws: op 2 juni mogen de kleuters naar school, op 5 juni de lagere school. Bij velen iets om naar uit te kijken, voor anderen helemaal niet. Nog anderen vinden het toch beangstigend met al die bochten van de laatste weken over wat veilig is en wat niet. Hoe je er ook naar kijkt, kinderen worden op school verwacht deze week. Deze blog was al enkele dagen aan het broeien in mijn hoofd toen ik van de juf van onze oudste een mail kreeg. ‘Donderdag is er een klasmoment online. We sluiten samen het online werken af, ik geef antwoorden op eventuele vragen die de kids hebben over onze ‘eerste schooldag’ en we nemen een online klasfoto om deze bizarre periode af te sluiten.’ Ik was er dolgelukkig mee. Het punt van deze blog gemaakt! Dat deze periode een impact op onze kinderen (én op ons) heeft gehad, staat buiten kijf. Hoe groot de impact was, zullen we pas later weten. Wetenschappers en onderzoekers hebben gedurende deze periode al veel opgevolgd en staan te popelen om te kijken wat het doet met een kind om bijna drie maanden afgesloten van alles en iedereen te leven. Afhankelijk van de context zal de impact groter of kleiner zijn. Voor sommigen een rustige periode met tijd voor elkaar, voor anderen een periode waarin stress over gezondheid en financiën torenhoog piekte, voor nog anderen een tijd waar fysieke of mentale terreur elk moment kon losbarsten… Hoe het ook was, de grootte en diepte van de impact zal pas later duidelijk worden. Potentieel trauma loert dan ook om de hoek. Wie een beetje in het thema van traumaverwerking duikt, weet dat bij de verwerking, maar ook bij het vermijden van trauma rituelen een belangrijk element zijn. Rituelen helpen om een periode af te sluiten en een nieuwe periode te kunnen ingaan. Daarom ook deze oproep. Ouders, leerkrachten, verzorgers, neem je tijd om deze 11 weken (bijna 12 voor de lagere school) samen af te ronden met je kinderen. Voor ouders Toen ik klein was, werden het begin en het einde van de grote vakantie gemarkeerd met een ijsje. De laatste dag van het schooljaar gingen we met z’n vieren naar het ijssalon en rondden we daar als gezin het schooljaar af. Gesprekken over het schooljaar, de examens, de vakantie ontstonden er als vanzelf. Op het einde van de vakantie idem, ook daar konden we dan als gezin vooruitblikken naar het volgende schooljaar. Al was er ook eens een variatie met ‘gaan eten’. Het principe bleef hetzelfde. Een traditie die ik voortzet met mijn eigen kinderen. Al is op restaurant gaan in deze corona-tijd geen optie, als gezin deze weken afronden en praten over wat het allemaal met ons deed, kan ook thuis aan de keukentafel. Stel vragen als:
Laat je kinderen antwoorden geven en beantwoordt ze zelf ook. Laat lastige thema’s ook op tafel komen, bespreek samen hoe je er in de toekomst mee omgaat. Kijk samen hoe jullie deze laatste maand van het schooljaar op een fijne manier doorgaan. Voor leerkrachten De mail van de juf van de oudste heeft het allemaal in zich. Samen terugkijken, hoe hebben we dat beleefd, elk van ons, zowel de leerkracht als de kinderen. Het hoofdstuk van thuiswerk en preteaching afronden met een online klasfoto, een aandenken aan hoe het was. En vooruitblikken naar wat komen zal. Dat kan je deze week al doen, voor de kinderen weer naar school komen. Op school is het dan ook weer tijd om eerst aandacht te geven aan wat geweest is, elkaar weer te besnuffelen, gewoon bij te praten, jullie als klas weer samen en verbonden voelen. Pas als iedereen weer zijn plaats heeft gevonden en de ervaringen van de afgelopen weken heeft kunnen delen en loslaten, kunnen de kinderen weer overgaan naar de orde van de dag. Voor sommige kinderen zal dat makkelijker gaan dan voor anderen, want niet iedereen heeft deze weken op dezelfde manier beleeft. De context was verschillend voor elk kind. Het ene kind zal dan ook meer te verwerken hebben dan het andere. Je zal er als leerkracht de rest van het schooljaar aandachtig voor moeten zijn… Voor ouders én leerkrachten Ik schreef het al in enkele vorige blogs. It takes a village to raise a child. Sla de handen in elkaar. Ouders en leerkrachten zien elk een stukje van de puzzel dat een kind is. Maak je je zorgen als ouders, spreek de leerkracht aan. Merk je dat een kind (mentaal) nog niet helemaal in de klas is en kan je je vinger er zelf niet opleggen, spreek de ouders aan. Want hoewel ouders en leerkrachten op twee verschillende fronten werken, het doel is hetzelfde. Veerkrachtige kinderen die zich goed in hun vel voelen een stapje verder in het leven helpen. Kinder- en Jeugdpsychiater Binu Singh geeft in dit filmpje van Klasse vijf praktische tips voor leerkrachten, ook ouders kunnen hier veel aan hebben. En zo heb ik na de blog #yeswecan waarmee ik de corona-periode ben gestart, deze periode mogen afronden met deze blog #yeswedidit. Om een nieuwe periode in te gaan. Het zal niet hetzelfde zijn als voor 12 maart. Wel anders. Benieuwd om te horen hoe mijn kinderen naar het ‘nieuwe normaal’ kijken. Eens polsen bij het pinkstermaandagontbijt… Smakelijk!  Pittig nieuws op donderdagavond. De scholen doen de boeken toe, ouders wordt gevraagd om zoveel mogelijk thuis te blijven om zelf de kinderen op te vangen. En dan... hoe begin je er dan aan? 10 tips om deze Corona-periode zo goed mogelijk te overbruggen. 1. #yesyoucan Als je de berichtgeving op kranten en sociale media leest, gelooft precies niemand dat wij, ouders, het nog kunnen: vijf weken voor onze kinderen zorgen. Ok, er zal wat gepuzzel, gegoochel en gevloek aan te pas komen. Maar dat is de rest van het jaar ook zo. Daarnaast is er ook veel gelach, gespeel en geknuffel. En dat zal nu ook zo zijn. Ga er van uit dat dit lukt. Een positieve mindset is al het halve werk. Wij zijn ouders, wij verrichten elke dag wonderen. We kunnen dit! 2. Voorspelbaarheid Wat is het lastigste aan deze periode? De normale structuur van een dag/week valt weg. School, werk, hobby's zorgen voor structuur in het leven van kinderen en hun ouders. Tijd om je eigen gezinsstructuur te verzinnen. Wat blijft er nog overeind in deze periode? En wat zijn blanco vlakken in de agenda. Zoek met je gezin naar een eigen indeling. Wanneer staan we op, eten we, gaan we slapen? Wanneer spelen/werken we? Wanneer doen we (online) sociale activiteiten? Wat zijn de klusjes en wanneer doen we die? 3. Maak het visueel Of je nu kleuters, lagereschoolkinderen of pubers hebt, om verschillende redenen is het visueel maken van je dag/weekplanning een goed idee. Bij kleine kinderen zorg je ook voor iets dat aanduidt op welk moment van de dag/week we zijn, zodat ze kunnen volgen. (Een wasknijper of een post-it die je verplaatst,...). Voor oudere kinderen is het ook handig om huiswerk en klusjes te visualiseren in welke fase ze zitten (To do/te doen, busy/mee bezig, done/gedaan.) Op die manier zien ook zij het bos tussen de bomen. Dagelijkse taken hang je van 'done' elke ochtend weer bij 'to do'. 4. Samen of alleen Vele ouders hebben ook nog een eigen takenlijstje. Creëer ook tijd voor jezelf om hiermee aan de slag te gaan. Op school hebben kinderen nooit een hele dag individuele aandacht. Thuis is dat ook niet nodig. Maak ook (visueel) duidelijk wanneer je wel of niet aanspreekbaar bent voor de kinderen. Maak duidelijke afspraken wanneer kinderen je wel of niet mogen storen. Wissel bij jonge kinderen af of laat grootouders via videoconferencing of andere kanalen even een verhaal voorlezen of samen een spelletje spelen of helpen bij huistaken. Wees realistisch (afhankelijk van je kind, je werk, je draagkracht) wat wel of niet kan. 5. Creëer voor elk een eigen plek Vijf weken samen in huis... heb je een riant huis, valt dat wel mee, woon je op een klein appartement heb, wordt het lastig. Zorg dat ieder zijn eigen plek heeft om zich even terug te trekken. Plekken kunnen ook verschillen naargelang de functie. Waar kan iedereen zijn werk doen? Waar kan je even rustig op je eentje zijn? Voor kleine kinderen kan een gezellig kussenkamp in een hoekje van de woonkamer een goede plek zijn. Probeer ook voor elk kind een eigen plek te voorzien, waar andere kinderen niet bij mogen komen. 6. Ruzie maken is normaal. #weetje: het is normaal om elke dag een tiental mini-ruzietjes te hebben met je kind(eren). Het kan niet altijd peis en vree zijn. Ook kinderen onderling hebben regelmatig ruzie, dat is normaal. Ok, dat kan lastig, druk of vermoeiend zijn, maar hoort erbij. Probeer kinderen zoveel mogelijk zelf hun akkefietjes te laten oplossen en grijp pas in als het echt te gortig wordt. En onthou het mantra 'choose your battles'. Niet alles is het vechten waard. En als je vindt dat het wel een discussie waard is, hou dan voet bij stuk. 7. Tijd om te vervelen Geef toe, je laten entertainen of jezelf entertainen. Ook wij, ouders, laten ons liever bedienen. En toch is verveel- of lanterfanttijd het moment dat je op de leukste ideeën komt. Bij kinderen/jongeren is dat hetzelfde. Vul niet elke minuut in met activiteiten of taken, maar laat ook wat vrije tijd over. Je kan die verdelen in binnen- en buitentijd. Ook op school is een kind meestal meerdere uren op een dag buiten. Heb je geen eigen tuin, zal je wat creatiever moeten zijn. Maar bossen en parken zijn er normaal genoeg in de buurt. Werk is vaak draagbaar op een telefoon, tablet of laptop. En anders is het je eigen creatieve lanterfant-tijd. 8. Speelimpulsen* Petje af voor de leerkrachten die erin slagen om je kind de hele dag opdrachten en taken te geven. Zelf ben je misschien iets sneller door je inspiratie van activiteiten door. Op Pinterest vind je een hele wereld van goede ideeën. Maar werk ook met speelimpulsen. Een speelimpuls kan vanuit verschillende hoeken komen: bepaald speelmateriaal aanbieden, ergens naar buiten trekken, een volwassene helpen, een extra fantasie-element aanbieden… Zet de wasknijpers eens in de living, laat de kinderen een half uurtje in de badkamer spelen, zet de zolder eens open, organiseer een superheldendag, laat ze een spel voor jou verzinnen, introduceer een nieuw online spel, maak een pot met uitdagingen voor elkaar (en elke dag moet iemand eentje doen),... En deel jouw verzinsels met andere ouders, ze zullen je dankbaar zijn. 9. It takes a village to raise a child Je hoeft dit niet alleen te doen. Wees creatief in hoe je andere ouders kan ondersteunen. Ik schrijf deze blog, maar jij bent vast ergens anders goed in waar andere ouders profijt van hebben. Deel dat recept om met je kinderen te koken. Maak filmpjes met je kinderen waarin je andere gezinnen uitdaagt. Lees een verhaal voor voor de neefjes en nichtjes via videoconferencing. Creëer een Whatsapp-groep met vrienden om stoom af te laten, vraag grootouders of overgrootouders om briefjes terug te schrijven naar kinderen,... 10. Vraag hulp Zie je het niet meer zitten? Plak je je kind(eren) meermaals per dag achter het behang? Heb je het helemaal gehad? Zorg voor een time-out. Zet de kinderen voor de tv of zet ze buiten. Sluit je op in je slaapkamer of op het toilet. Is dat niet voldoende, vraag hulp! Laat je familie, vrienden weten dat het lastig is, vraag of zij mee kunnen zoeken naar oplossingen. Verschillende coaches (ook ik!) en therapeuten bieden online coachingssessies aan. Maak er gebruik van, we leven in een digitaal tijdperk, alles is mogelijk. Blijf lichamelijk in je kot, maar zet digitaal alle ramen en deuren wijd open! *Enkele jaren geleden heb ik een hele vakantie elke dag een kleine speelimpuls/speelmomenten geïntroduceerd. Van spelen met waterpistolen in de douche tot loopklossen maken van bloempotten, van samen koken tot ijsjes als avondeten. Onze avonturen kan je hier, hier, hier en hier nog nalezen. Al zal je het seizoen zelf nog wat moeten aanpassen. Lies Lambert Opvoedings- en organisatiecoach  De jongste dochter heeft het moeilijk deze dagen. Ze krijgt woede-aanvallen elke keer dat er iets 'moet' gebeuren: aan tafel gaan, kleren aandoen, naar school vertrekken. Dus nam ik haar even bij mij om eens te luisteren naar wat er aan de hand was. Ze zei weinig. Pas nadat ik haar vroeg of ze het niet kon of wou zeggen, zei ze dat ze het niet durfde zeggen. Ik stelde haar gerust en zei dat ik echt niet boos ging zijn. Toen kwam eruit dat ze nooit haar eigen willetje mag doen.
Vierjarigen zitten inderdaad in een fase waar ze pogingen doen om zelfstandig te zijn en zich wat meer los te maken van hun ouders. Anderzijds benaderen ze de wereld nog heel egocentrisch. Ze kunnen zich nog niet (of moeilijk) verplaatsen in een ander. Ze willen wel de wereld ontdekken, grenzen aftasten, wat kan wel of niet. Wat uiteraard op een hoop frustratie stuit als je vaak 'nee' hoort of niet je eigen agenda kan bepalen. Waar we sowieso op letten is om onze dochter structuur te geven om de dag wat voorspelbaarder te maken. Eerst knuffelen in bed, dan kleren aan, tanden poetsen, naar beneden, eten, nog heel even spelen (als er tijd over is) en dan naar school. We kondigen activiteiten ook aan. Een overzicht van de dag geven, maar ook zorgen dat we niet abrupt haar spel onderbreken. Als de grote wijzer op de 9 staat gaan we naar boven. Als de grote wijzer op de 7 staat gaan we onze schoenen aandoen. Als ouder heb je vaak de planning duidelijk in je hoofd, maar een kind van vier is meestal niet helemaal mee. Begrippen als straks, morgen, gisteren, zijn nog vaag. Gisteren is voorbij en morgen moet nog komen, maar is dat voor of na het eten of het slapen... 's avonds kan de ochtend van die dag ook nog als gisteren benoemd worden. We geven haar ook woorden als iets niet lukt, ruimte om boos te zijn en een alternatief. Ik begrijp dat je het niet leuk vindt om te stoppen met spelen. Je zou liever verder spelen. Alleen is jouw juf op school nu aan het wachten op jou en je vriendjes. Dus is het nu tijd om te vertrekken. Leg je popjes anders al even klaar, zodat je na school dadelijk kan verder spelen. We merkten dat dit ook niet voldoende was. Dus lasten we een Doejeeigenwilletjedag* of kiesdag in. Toevallig was het de dag na ons gesprekje een pedagogische studiedag. Dus stelde ik voor om een doejeeigenwilletjedag te doen. Een dag waar de kinderen zelf konden beslissen wat ze wanneer deden. Het enige dat vast lag was de zwemles, want dat hadden we al aan de zwemjuf beloofd. De dochters gingen akkoord. Dus bepaalden de volgende dag de kinderen het ritme. Mama mee naar beneden tronen om 06h10 (auwch). Tv kijken tot 10h30. Minipizza for lunch en frietjes, appelmoes en hamburger als avondeten. Pas 's middags kleren aan en uiteraard met de mooiste kleedjes de tuin in. Drie broers op bezoek, neefje en nichtje opgetrommeld, kamp gemaakt, met plasticine én toverzand gespeeld, ijsje als vieruurtje,... het kon niet op. Het was een heerlijke dag. Ook voor ons. Je moet niet nadenken over wat wel of niet kan, want je zegt op alles ja. En dan ook geen ruzies of harde woorden. Soms was het wel nodig om toch een kleine grens te trekken. Diejeeigenwilletjedag is geen onbeleefdedag of mamaismeid-dag. En soms moet je dingen vertalen: je kan kiezen om je neefje pijn te doen of je kan kiezen om een andere oplossing zoeken om pijnloos met vier van de glijbaan te gaan. Je kan kiezen om te blijven tv kijken of om met de drie broers te spelen. Je kan kiezen om boos of blij te gaan slapen. En het moet gezegd worden: het was ook een hele redelijke dag. Ik had verwacht dat ze grenadine bij het ontbijt zouden willen, koeken en snoepjes elk uur, cola bij het eten, heel de dag tv kijken, weet ik veel naar waar gaan... maar dat was niet zo. Al vroegen ze wel om te gaan klimmen, maar de realiteit is er ook nog: papa is met de auto weg, dus we zullen iets anders moeten verzinnen en maakten we een kamp in de boom. Bij driftbuien van kinderen is het soms ook goed om naar het grotere plaatje te kijken. Komt die driftbui elke keer in eenzelfde situatie? Is er een lijn in te trekken of niet. Zoals bij onze dochter lag het dus aan 'moet'-momenten. Daarnaast is het voor ons ook belangrijk om na te denken of we niet teveel 'nee' zeggen. Soms schiet je als ouder in een nee-kramp. Terwijl sommige nee's prima een ja kunnen zijn. Wat hebben wij uit die dag geleerd? Dat we onze dochter wat meer keuzevrijheid moeten geven, niet uit alles, maar wel uit twee keuzes. Zo heeft zij meer het gevoel om zelf beslissingen te nemen. Gaan we eerst eten of eerst kleren aandoen? Ga je eerst nog even spelen of doe je nu al je schoenen aan. Ga je boos of blij slapen (was echt een goede vraag, al zeg ik het zelf). Ga je samen met mij naar boven of kom je alleen. Schep je zelf in of doe ik het? En die automatische nee moet eruit. Ofwel een gegronde nee of wel een ja, maar zeker geen hetisvoormijgemakkelijkerzo-nee. Het wordt een leerproces. Tips voor omgaan met driftbuien
*Doejeeigenwilletjesdag is geïnspireerd op kinderdag. Mijn zus en ik vonden het niet eerlijk dat er moeder- en vaderdag bestond en geen kinderdag. Dus verzon mijn mama Kinderdag. Als kind vond ik het een heerlijk concept. Nu nog, zo blijkt. |
Archief
November 2022
Categorieën
All
AuteurAlle GR35-therapeuten en coaches bloggen allemaal over hun eigen expertises. |
RSS Feed
